Ars Seneca glas, ijzer, verdunde inkt 60 x 40 x 25 cm
Mijn werk ontstaat vanuit fascinatie voor het menselijke vermogen om te creëren. Kleine uitvindingen van (vermeend) praktisch of mentaal nut, oude werktuigjes of instrumenten, die we soms alleen nog maar vaag herkennen. Maar evengoed geldt dat voor het vermogen van mensen om zich zelf te ontwikkelen. Dat is nooit een autonoom proces, maar gaat altijd in een wisselwerking, een dialoog met de natuur of een ander mens. Noemde ik vroeger graag de handboog als inspiratiebron - zo mooi eenvoudig samengesteld door twee materialen ‘met vernuft’ te combineren tot een doeltreffend beeld - de laatste jaren is daar het concept over ‘mensen van steen’ bij gekomen; dat gaat meer over ontwikkeling. Het werken met ‘mensen van glas’ maakt daar ook deel van uit. Voor mij staat dat voor een bewustere fase, iets minder archaïsch en meer reflectief. Maar beiden komen voor mij uit dezelfde bron, en soms komen de stromen samen.
Het plezier in materiaalgebruik blijft ook onverwoestbaar; af en toe moet er gewoon een wagentje gemaakt worden. Al is het maar een wagentje om de onzekerheid te spiegelen, of vraagtekens te verplaatsen. Het concept is daarbij doorgaans leidend voor materiaal- en vormkeuze.
